Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Τάσεις καταστροφής

Μέρες παραίτησης. Απο τα πάντα.
Δυο πόδια που τρέχουν επειδή πρέπει.
Δυο αυτιά που ακούνε δεκάδες μαλακίες.
Ένα στόμα που δεν αντιδρά, γιατί ο εγκέφαλος απεργεί και αρνείται να δώσει εντολή. 
Ένα τραγούδι που παίζει εδώ και ώρες στο repeat.
Και ένα μαύρο σημάδι στον δρόμο που δεν λέει να φύγει. Που πρέπει να φύγει, γιατί δεν αντέχω να το βλέπω κάθε μέρα. 

10 σχόλια:

ola de palabras... είπε...

Θα αργήσει να φύγει το σημάδι από το δρόμο αλλά κάποια στιγμή θα φύγει.
Το σημάδι από μέσα σου δεν θα φύγει ποτέ.
Όμως σε ορισμένο καιρό θα είναι διαφορετικά τα πράγματα.
Όχι επειδή θα μικρύνει το σημάδι αλλά επειδή θα μάθεις να ζεις με αυτό.
Κλείσε τα αυτιά σου σε όλους τους ηλίθιους (ακόμα και σε μένα αν σου φαίνονται ανόητα αυτά που σου λέω) και μην πιέζεσαι να βγεις από τη θλίψη σου.
Δεν πειράζει να αφεθείς στη λύπη γαι λίγο καιρό. Αυτοί που σε αγαπούν θα δείξουν κατανόηση.
Και αν μπορείς κλάψε. Είναι λυτρωτικό κατά μία έννοια.
Κι αν νοιώσεις την ανάγκη να το μοιραστείς όλο αυτό κάνε το, όσες φορές θελήσεις. Βοηθάει...
Σε φιλώ...

nefelokokkugia είπε...

Συμφωνώ με την Αθηνά σε γενικές γραμμές.
Αν και δεν είμαι και πολύ σίγουρη για τί ακριβώς μιλάμε, είμαι μάλλον υπέρ των πιο δραστικών λύσεων γενικά.
Δεν είναι απαραίτητο να περιμένεις να φύγει το σημάδι. Το σβήνεις. Το διώχνεις.
Πρέπει να βρεις εσύ τον τρόπο.
Και εμείς είμαστε εδώ, να σε στηρίξουμε, όπως μπορούμε.
Φιλιά και καληνύχτες κοριτσάκι.

Unknown είπε...

Καλά στα λένε τα κορίτσια. Και μήπως να το άλλαζες αυτό το τραγούδι στο repeat;
(Δες Μιμή Ντενίση στο youtube καλύτερα)
Ελπίζω σήμερα να είναι μια καλύτερη μέρα.

Περσέας είπε...

πολεμησέ το για να μη σε πάρει από κάτω
καλό καλοκαίρι!!

Ανώνυμος είπε...

Oh agapi, afou gia na ginei kati prepei na draseis esi...

Mpatanobourtsa, koyba, poli nero, poli sapouni, kai tripsimo... to simadi pros to paron tha figei kai tha exeis kanei kati kai esi ;)

tora gia ta kollimena miala, mallon prepei na stamatisoume na milame, na grafoume, na kleistoume kapou kai na paramilame mones mas :P

Lonely

Ανώνυμος είπε...

Δε χρειάζεται παραίτηση.
Μα ούτε και να πιέσεις τον εαυτό σου για δράση.
Χαλάρωσε και να θυμάσαι ότι..
Κι αυτό θα περάσει...

Nat είπε...

Αθηνά, το θέμα είναι πως ενώ σιχαίνομαι την κλάψα, αυτές τις μέρες πιάνω τον εαυτό μου να κλαίγεται, και αρχίζω να με ενοχλώ πάρα πολύ. Το σημάδι μέσα μου θα μπορέσω κάποια στιγμή να το παλέψω. Αρκεί να εξαφανιστεί απο το οπτικό μου πεδίο το άλλο. Σε ευχαριστώ και φιλιά.

nef είναι απο αυτά που δεν σβήνονται και ξεπετάγονται στο μυαλό σε άσχετες στιγμές. Πολλά φιλιά και ευχαριστώ.

Koueen με σκοτώνεις με τέτοιου είδους προτάσεις ;)

περσέα, το προσπαθώ. Καλό καλοκαίρι και σε σένα :)

Lon το σκέφτηκα, αλλά αν το κάνω παίζει να πάω να του κάνω παρέα. Όλο και κάποιος θα με πάρει παραμάζωμα.

AnD όπως άλλωστε περνάνε όλα. Απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτά :)

Hitori Tana είπε...

Συμπάσχω. Κλάψε, χτυπήσου, πιές, σπάσε τασάκια και τακούνια!

Nat είπε...

Hitori Tana δε μου βγαίνει. Άσε που δε φοράω και τακούνια. Καλό ξημέρωμα. Μου έκανες και την καρδιά περιβόλι με τους Παρθένους.

nefelokokkugia είπε...

Tα ξέρω αυτά που ξεπετάγονται στο μυαλό σε άσχετες φάσεις. Άστα ρε Νat.
Συμβουλές δίνω εύκολα, εγώ να δω πότε θα τις εφαρμόσω